Uw familieleden en verzorgenden zijn weer terug van wat doorgaans “een welverdiende vakantie” heet. Misschien bent u zelf ook nog wel even weggeweest. Of zo’n vakantie inderdaad “welverdiend” is, durf ik niet te beoordelen, maar wel weet ik dat mensen er zeer aan toe kunnen zijn. Even aan de sleur van alle dag kunnen ontsnappen is een weldaad, die de geestelijke gezondheid behoorlijk ten goede komt.
Tenminste, als vakantie ook rust en vrijheid betekent.
Maar wat hoor je overal? Mensen hebben tijdens de vakantie zoveel ondernomen, dat ze na de vakantie gewoon bekaf zijn. De vakantie is vaak geen tijd meer om te herademen, maar een tijd om het meeste uit het leven te halen, omdat je de rest van het jaar klem zit in werk en afspraken. “Eigenlijk zou je na je vakantie twee weken vrij moeten hebben, om ervan uit te rusten,” hoorde ik onlangs een collega verzuchten. Deze persoon had er zo belabberd uitgezien, dat ik medelijdend gevraagd had hoe lang het nog duurde voordat hij met vakantie mocht. “Ik kom net terug,” was zijn klagende repliek.
Het opende mijn ogen een beetje. Nou wordt er wel vaker gezegd dat de wereld op zijn kop staat, maar dit leek inderdaad de omgekeerde wereld wel. Het oude symbolische verhaal van God die in zes dagen de wereld schiep en de zevende dag gebruikte om uit te rusten van zijn werk, zou door efficiënte wereldburgers van vandaag onmiddellijk herschreven worden in: “En de zevende dag haastte God zich op een drafje naar een ander heelal, om daar ook nog van alles te scheppen, waar hij de hele week niet aan toe gekomen was. Vervolgens kwam God terug met een fikse burn-out, en was hij pas na enkele eeuwen weer enigszins aanspreekbaar.”
Wat een vakantiekolder. Nou wil ik natuurlijk niemand verplichten om tijdens de vakantie drie weken onbeweeglijk op de bank te gaan liggen. Maar het blijft een eigenaardig verschijnsel, dat we doen alsof het echte leven zich enkel tijdens vakantieperiodes afspeelt. We zouden vergeten dat het leven van alle dag de moeite waard is om iets van te maken. Wie dat gevóel kwijt is, komt op een slecht moment tot de ontdekking dat hij zijn hele léven kwijt is. Het is ongemerkt voorbij gegleden, omdat we zaten te wachten op een bijzonder moment, en vergaten van het alledaagse iets bijzonders te maken.
Wanneer we de kunst verstaan om van een gewone dag een bijzondere dag te maken, dan hebben we elke dag vakantie. En dat kan al met kleine dingen.
Tenminste, als vakantie ook rust en vrijheid betekent.
Maar wat hoor je overal? Mensen hebben tijdens de vakantie zoveel ondernomen, dat ze na de vakantie gewoon bekaf zijn. De vakantie is vaak geen tijd meer om te herademen, maar een tijd om het meeste uit het leven te halen, omdat je de rest van het jaar klem zit in werk en afspraken. “Eigenlijk zou je na je vakantie twee weken vrij moeten hebben, om ervan uit te rusten,” hoorde ik onlangs een collega verzuchten. Deze persoon had er zo belabberd uitgezien, dat ik medelijdend gevraagd had hoe lang het nog duurde voordat hij met vakantie mocht. “Ik kom net terug,” was zijn klagende repliek.
Het opende mijn ogen een beetje. Nou wordt er wel vaker gezegd dat de wereld op zijn kop staat, maar dit leek inderdaad de omgekeerde wereld wel. Het oude symbolische verhaal van God die in zes dagen de wereld schiep en de zevende dag gebruikte om uit te rusten van zijn werk, zou door efficiënte wereldburgers van vandaag onmiddellijk herschreven worden in: “En de zevende dag haastte God zich op een drafje naar een ander heelal, om daar ook nog van alles te scheppen, waar hij de hele week niet aan toe gekomen was. Vervolgens kwam God terug met een fikse burn-out, en was hij pas na enkele eeuwen weer enigszins aanspreekbaar.”
Wat een vakantiekolder. Nou wil ik natuurlijk niemand verplichten om tijdens de vakantie drie weken onbeweeglijk op de bank te gaan liggen. Maar het blijft een eigenaardig verschijnsel, dat we doen alsof het echte leven zich enkel tijdens vakantieperiodes afspeelt. We zouden vergeten dat het leven van alle dag de moeite waard is om iets van te maken. Wie dat gevóel kwijt is, komt op een slecht moment tot de ontdekking dat hij zijn hele léven kwijt is. Het is ongemerkt voorbij gegleden, omdat we zaten te wachten op een bijzonder moment, en vergaten van het alledaagse iets bijzonders te maken.
Wanneer we de kunst verstaan om van een gewone dag een bijzondere dag te maken, dan hebben we elke dag vakantie. En dat kan al met kleine dingen.
RSS-feed
