De duiven die met veel doorzettingsvermogen een nestje hebben gebouwd op het balkonnetje naast mijn werkplek op de vierde etage, koeren er de laatste tijd lustig op los. Je krijgt meteen zin in de lente als je ze hoort. Boven op de deurdranger zit het vrouwtje op een kluwen takjes tevreden te broeden. Maar weer heeft de natuur ze in de maling genomen. Twee meter onder het nest namelijk, op de vloer van het balkonnetje, zag ik deze week gebroken eierschalen liggen. Het eitje was gewoon door het nest heen gevallen!
Wat een verdrietig gezicht was dat. Een moeder met alle hoop en verwachting, en daaronder de harde werkelijkheid in gruzelementen gevallen.
Het deed me denken aan verschillende gesprekken die ik gevoerd had. Mensen die door het leven harde klappen hadden gekregen, en zich – logisch – afvroegen: ‘Waar heb ik dit aan verdiend?’ En het ongemakkelijke antwoord daarop is natuurlijk: nergens aan. De ellende die ons overkomt is geen vergelding voor ons eigen gedrag. Het is niet zo dat iemand die slechte dingen doet, door het leven gestraft wordt, en dat mensen die alleen maar goed doen aan anderen en zichzelf wegcijferen, door het leven beloond worden. We weten allemaal uit eigen ervaring wel dat het helaas niet zo werkt. Nee, narigheid overkomt ons gratis en ongevraagd, maar de leuke en mooie dingen van het leven moeten we vaak zelf zoeken en duur betalen.
Maar de manier waarop we naar dat leven kijken, speelt wel mee in hoe we ons leven beoordelen. We weten natuurlijk allemaal dat sommige mensen een half leeg glas zien en andere mensen een half vol glas. Zo hoor ik de ene mens klagen over alles wat verloren is, aan zelfstandigheid, aan dierbaren, aan eigen spulletjes, aan noem maar op, terwijl ik de andere mens hoor zeggen: ‘Ja, ik kan inderdaad niet meer lopen, maar stel dat ik niet meer kon zien, of horen! Nu kan ik genieten van de bloesem, en van het gezang van de vogels.’ En andersom: ‘Ja, ik kan inderdaad niet meer horen, maar stel dat ik niet meer kon lopen, dan kon ik niet zomaar meer de wind door mijn haar voelen waaien.’
Ik zal niemand zeggen dat hij of zij niet mag klagen, want ook dat is een kracht die ons op de been kan houden, maar wie ook oog houdt voor wat het leven geeft, naast wat het leven neemt, die waardeert het leven in al zijn grillen. Een wijs mens zij ooit: ‘Maak je niet druk om de dingen die je toch niet kunt veranderen.’ Dat is levenskunst.
Wat een verdrietig gezicht was dat. Een moeder met alle hoop en verwachting, en daaronder de harde werkelijkheid in gruzelementen gevallen.
Het deed me denken aan verschillende gesprekken die ik gevoerd had. Mensen die door het leven harde klappen hadden gekregen, en zich – logisch – afvroegen: ‘Waar heb ik dit aan verdiend?’ En het ongemakkelijke antwoord daarop is natuurlijk: nergens aan. De ellende die ons overkomt is geen vergelding voor ons eigen gedrag. Het is niet zo dat iemand die slechte dingen doet, door het leven gestraft wordt, en dat mensen die alleen maar goed doen aan anderen en zichzelf wegcijferen, door het leven beloond worden. We weten allemaal uit eigen ervaring wel dat het helaas niet zo werkt. Nee, narigheid overkomt ons gratis en ongevraagd, maar de leuke en mooie dingen van het leven moeten we vaak zelf zoeken en duur betalen.
Maar de manier waarop we naar dat leven kijken, speelt wel mee in hoe we ons leven beoordelen. We weten natuurlijk allemaal dat sommige mensen een half leeg glas zien en andere mensen een half vol glas. Zo hoor ik de ene mens klagen over alles wat verloren is, aan zelfstandigheid, aan dierbaren, aan eigen spulletjes, aan noem maar op, terwijl ik de andere mens hoor zeggen: ‘Ja, ik kan inderdaad niet meer lopen, maar stel dat ik niet meer kon zien, of horen! Nu kan ik genieten van de bloesem, en van het gezang van de vogels.’ En andersom: ‘Ja, ik kan inderdaad niet meer horen, maar stel dat ik niet meer kon lopen, dan kon ik niet zomaar meer de wind door mijn haar voelen waaien.’
Ik zal niemand zeggen dat hij of zij niet mag klagen, want ook dat is een kracht die ons op de been kan houden, maar wie ook oog houdt voor wat het leven geeft, naast wat het leven neemt, die waardeert het leven in al zijn grillen. Een wijs mens zij ooit: ‘Maak je niet druk om de dingen die je toch niet kunt veranderen.’ Dat is levenskunst.
RSS-feed
